Historia pokoleń samochodu Mitsubishi Galant

Mitsubishi Galant - dawniej kompaktowy samochód osobowy (segment C) od 1969 do 1987 i samochód średniej wielkości (segment D) od 1983 do 2012. Produkowany przez japońskiego producenta samochodów Mitsubishi Motors Corporation od 1969 do 2012 roku. "Galant" po francusku oznacza "rycerski". Był to głównie sedan, ale dostępny był także w wersji kombi, hatchback, coupe i z twardym dachem. Silnik wszystkich generacji znajdował się poprzecznie z przodu. Do 1987 roku silnik znajdował się wzdłużnie z przodu, a napęd trafiał na tylne koła. Od 1983 roku silnik zaczęto umieszczać poprzecznie z przodu, napęd trafiał głównie na przednie koła, choć pojawiały się też modele z napędem na wszystkie koła. Samochód przyjechał w zamian za przestarzały "Mitsubishi Colt 1500". Produkcja odbywała się w Japonii, jednak w latach 90-tych samochód był montowany także w USA. W sumie wyprodukowano około pięciu milionów samochodów.

Obecnie głównymi konkurentami i kolegami z klasy japońskiego samochodu "Mitsubishi Galant" BMW 3 series, Audi A4, Ford Mondeo, Honda Accord, Hyundai Sonata, Kia Optima, Opel Insignia, Mazda 6, Peugeot 308, Nissan Teana/Altima, Renault Laguna, Skoda Octavia, Subaru Legacy, Toyota Camry, Volkswagen Passat.

Pierwsza generacja (1969-1973)

W grudniu 1969 roku rozpoczęła się sprzedaż sedana pierwszej generacji pod nazwą "Colt Galant". Zaczęło się od czterodrzwiowego sedana, a w 1970 roku dodano pięciodrzwiowe kombi i dwudrzwiowy twardy dach. Samochód ten został stworzony, aby konkurować z innymi ówczesnymi japońskimi samochodami - Toyotą Coroną, Nissanem Bluebird, Hondą Accord i Mazdą Capellą i stał się pierwszym samochodem firmy sprzedawanym w Stanach Zjednoczonych. Chrysler Corporation rozpoczął jego import w 1971 roku pod nazwą Dodge Colt. Chrysler Australia wyprodukował samochód pod nazwą Chrysler Valiant Galant. Długość nadwozia wynosiła 4080 mm, szerokość 1560 mm i wysokość 1370 mm.

Silnik umieszczono wzdłużnie z przodu, z napędem wyłącznie na tylne koła. Zainstalowano tylko czterocylindrowe silniki benzynowe o następujących modyfikacjach i pojemnościach: 1,3 litra (1289 cm³, 4G30, A51, 87 KM), 1,4 litra (1439 cm³, 4G33, A54, 92 KM), 1,5 litra (1499 cm³), 4G31, A52, 82 KM), 1,6 litra (1597 cm³, 4G32, A53, 100 KM) i 1,7 litra (1686 cm³, 4G35, A55, 115 KM). Skrzynia biegów jest trzy- lub czterobiegowa manualna.

W 1971 roku pojawiło się kompaktowe coupe Galant FTO z silnikiem 4G41 o pojemności 1,4 litra (1378 cm³) i mocy 86 KM.

Druga generacja (1973-1977)

Druga generacja została pokazana w maju 1973 roku i rozpoczęła sprzedaż w Japonii w czerwcu. Na innych rynkach samochód nosił nazwy "Colt Galant", "Dodge Colt", "Plymouth Colt", "Plymouth Cricket" i "Chrysler Valiant Galant". Silnik umieszczono z przodu, napęd z tyłu. Dostępne są wersje nadwozia: czterodrzwiowy sedan, pięciodrzwiowy kombi i dwudrzwiowy hardtop. Długość samochodu wynosiła 4200-4215 mm, szerokość 1600-1615 mm, wysokość 1360-1395 mm i masa własna 925-970 mm. Projekt został opracowany z uwzględnieniem popularnego wówczas trendu "Coke Bottle Style".

Silnik umieszczono wzdłużnie z przodu i napęd na tylne koła. Zainstalowano trzy czterocylindrowe modele benzynowe o następujących pojemnościach i charakterystyce - 1,6 litra (1597 cm³, 4G32, A112, 97 KM), 1,9 litra (1855 cm³, 4G51, A114, 116 KM) i 2,0 litra (1995 cm³), 4G52, A115, 125 KM). Skrzynia biegów to cztero- lub pięciobiegowa manualna skrzynia biegów i po raz pierwszy zaczęto instalować trzybiegową automatyczną.

Trzecia generacja (1976-1980)

Trzecia generacja, zwana "Galant Sigma" (Σ), pojawiła się w 1976 roku. W różnych krajach samochód nosił nazwy "Chrysler Sigma", "Mitsubishi Sigma", "Colt Galant", "Colt Sigma" i "Dodge Colt". Początkowo nadwozie stanowiło jedynie czterodrzwiowy sedan. W 1977 roku pojawiło się pięciodrzwiowe kombi i dwudrzwiowe coupe o nazwie "Galant Lambda" (Λ). Coupe było sprzedawane w Stanach Zjednoczonych jako Dodge Challenger i Plymouth Sapporo, a w Australii jako Chrysler Sigma Scorpion lub Mitsubishi Scorpion. Długość samochodu wynosiła 4330 mm, szerokość 1655 mm i wysokość 1355 mm. Silnik także umieszczono wzdłużnie z przodu i napędzał tylne koła.

Mitsubishi wprowadziło nowy silnik MCA-Jet z kontrolą emisji. Linia silników składała się z czterech modeli benzynowych czterocylindrowych silników rzędowych o pojemności 1,6 litra (1597 cm³, 4G32/G32B, A121/A131, 75 KM), 1,9 litra (1850 cm³, 4G51, A122, 86 KM), 2,0 litry (1995 cm³, 4G52/G52B, A123/A133, 105 KM) i 2,6 litra (2555 cm³, 4G54, A125, 114 KM). Skrzynia biegów była pięciobiegową manualną lub trzybiegową automatyczną.

Czwarta generacja (1980-1987)

Czwarta generacja, nazwana "Galant Σ"/ "Eterna Σ", została wypuszczona w maju 1980 roku. Nadwoziem był czterodrzwiowy sedan, pięciodrzwiowe kombi i dwudrzwiowe coupe (Lambda). Zwiększono wymiary samochodu, długość wynosiła 4570 mm, szerokość 1680 mm, wysokość 1380 mm, a masa własna 1190 kg. Dzięki temu zwiększono przestrzeń wewnętrzną kabiny i bagażnika. Szczególną uwagę zwrócono na aerodynamikę, ergonomię i bezpieczeństwo. Dzięki zastosowaniu tłumienia, dodatkowej wykładziny oraz zastosowaniu podwójnej grubości przegrody przedniej, w kabinie podczas jazdy jest znacznie ciszej. W 1981 roku Galant został wybrany Samochodem Roku Nowej Zelandii.

Dostępne były dwa silniki benzynowe: 1,6 litra (1597 cm³, I4, 75 KM) i 2,0 litra (1995 cm³, 4G63 Sirius, I4), wolnossące o mocy 102 KM. i turbodoładowany o mocy 156 KM. Silnik wysokoprężny Astron, pierwszy silnik turbodiesel w japońskich samochodach osobowych, o pojemności 2,3 litra (2346 cm³, 4G55 I4) i mocy 84 KM. Diesel miał pewne problemy z niezawodnością, ale zostały one naprawione w 1982 roku. Skrzynia biegów jest trzybiegowa automatyczna lub pięciobiegowa manualna.

Piąte pokolenie (1983-1989)

W sierpniu 1983 roku pojawiła się piąta generacja z kodami podwozia od "E11A" do "E19A". Najważniejszą innowacją jest zastosowanie napędu na przednie koła zamiast napędu na tylne koła; silnik zamontowano poprzecznie z przodu. Design również stał się bardziej nowoczesny. Pracowaliśmy nad oporem aerodynamicznym, który wynosił 0,36. Nadwoziem był jedynie czterodrzwiowy sedan lub hardtop o długości 4580 mm, szerokości 1695 mm, wysokości 1385 mm i masie własnej 1160 kg. Zwiększenie rozmiaru przeniosło samochód z kompaktowego (segment C) do średniej wielkości (segment D). Wersja kombi została pomyślnie zastąpiona przez "Mitsubishi Chariot". Na rynek japoński do 1987 roku równolegle produkowano czwartą generację "Galanta Σ". Po raz pierwszy w tym modelu zaczęto stosować układ przeciwblokujący Bosch na wszystkich czterech kołach.

Gama czterocylindrowych silników benzynowych jest ogromna i istnieje siedem modeli o pojemności 1,6 litra (1597 cm³, 4G32, E11A, 75 KM), 1,8 litra (1755 cm³, 4G37, E12A, 86 KM), 1,8 litra (1795 cm³, 4G62, E13A, 100 KM), 1,8 litra (1834 cm³, 4G93, gaz płynny, E19A, 109 KM), 2,0 litra (1997 cm³, G63B/4G63, E15A, 102 KM), 2,0 litra (1997 cm³, 4G63T, turbo, E15A, 150 KM) i 2,4 litra (2351 cm³, 4G64, E16A, 124-129 KM). Były też dwa modele sześciocylindrowych silników w kształcie litery V o pojemności 2,0 litra (1998 cm³, 6G71, E17A, 105 KM) i 3,0 litra (2972 cm³, 6G72, E18A, 150 KM). Silniki Diesla reprezentowane są przez jeden model z turbodoładowaniem o pojemności 1,8 litra (1795 cm³, 4D65 TD, E14A) i mocy 82 KM.

Skrzynia biegów była trzy- lub czterobiegową automatyczną, a także czterobiegową manualną "Super Shift" z dodatkową dźwignią zmiany biegów, czyli w rzeczywistości skrzynia biegów miała osiem stopni. Po wprowadzeniu pięciobiegowej manualnej skrzyni biegów zaprzestano stosowania skrzyni Super Shift.

Szósta generacja (1987-1993)

W 1987 roku pojawiła się szósta generacja z kodami podwozia od "E31" do "E39". Nazwy na niektórych rynkach to "Mitsubishi Eterna", "Dodge 2000GTX", "Eagle 2000GTX", "Mitsubishi ZX/MF/MS/MX" i "Gallant jaszczurka". Mitsubishi opracowało zawieszenie pneumatyczne "Dynamic ECS", półaktywne, elektronicznie sterowane zawieszenie do samochodów osobowych, które jest stosowane w Galante od 1987 roku. Nadwoziem był czterodrzwiowy sedan i sedan ze składanym dachem, a także pięciodrzwiowy hatchback o długości 4560 mm, szerokości 1695 mm i wysokości 1360 mm. Silnik umieszczono poprzecznie z przodu, napęd na przednie koła. Również po raz pierwszy pojawił się model z napędem na wszystkie koła oraz napęd na wszystkie koła (sterowane tylne koła). W 1987 roku zdobył nagrodę "Samochodu Roku" w Japonii, a w 1989 roku amerykański magazyn "Motor Trend" przyznał mu tytuł "Importowanego Samochodu Roku".

Silniki benzynowe były czterocylindrowymi silnikami rzędowymi o pojemności 1,6 litra (1597 cm³, 4G32, E31, 79 KM), 1,8 litra (1755 cm³, 4G37, E32, 85 KM), 1,8 litra (1836 cm³, 4G67, DOHC, E35, 135 KM), 2,0 litra (1997 cm³, 4G63, DOHC, E33/E39, 145 KM) i 2,0 litra z turbodoładowaniem (1997 cm³, 4G63T, DOHC, E3, 210 KM). Silnik wysokoprężny był pojedynczym, czterocylindrowym, rzędowym silnikiem z turbodoładowaniem o pojemności 1,8 litra (1795 cm³, 4D65T, TD, E34, 75 KM). Skrzynia biegów jest czterobiegowa automatyczna lub pięciobiegowa manualna.

W 1991 roku model został nieznacznie zmodernizowany, dodając nową osłonę chłodnicy i inne drobne zmiany. Amerykańska agencja National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA) przeprowadziła testy bezpieczeństwa samochodów w 1991 roku, wyniki były następujące:

• Uderzenie czołowe (kierowca) – 2 z 5 gwiazdek
• Uderzenie czołowe (pasażer) – 4 z 5 gwiazdek
• Uderzenie boczne (kierowca) – 3 z 5 gwiazdek
• Uderzenie boczne (pasażer z tyłu) - 3 z 5 gwiazdek

Siódma generacja (1992-1998)

Siódma generacja została pokazana publiczności podczas Salonu Samochodowego w Tokio we wrześniu 1992 roku. Początkowo nadwozie stanowiło jedynie czterodrzwiowy sedan. W lutym 1993 roku na Międzynarodowym Salonie Motoryzacyjnym w Amsterdamie zaprezentowano pięciodrzwiowy liftback (AutoRAI). Na japońskim rynku krajowym dostępny był sedan z chowanym twardym dachem o nazwie "Emeraude" (szmaragd, przetłumaczony z francuskiego). Długość samochodu wynosiła 4625-4640 mm, szerokość 1730 mm, wysokość 1395-1400 mm i masa własna 1250 kg. Przednie zawieszenie zostało wielowahaczowe z dwoma dolnymi i jednym górnym wahaczem zamiast kolumn, tylne zawieszenie również stało się wielowahaczowe zamiast belki, co zwiększyło komfort jazdy. Było to pierwsze na świecie wielowahaczowe zawieszenie wszystkich czterech kół w pojeździe z napędem na przednie koła. Silnik umieszczono poprzecznie z przodu, z napędem na przednie koła, ale dostępne pozostały również modele z napędem na wszystkie koła.

Czterocylindrowe silniki benzynowe miały trzy modyfikacje - 1,8 litra (1834 cm³, 4G93, 116 KM), 2,0 litra (1997 cm³, 4G63, 137 KM) i 2,4 litra (2351 cm³, 4G64, 152 KM). Były cztery modele sześciocylindrowych silników V - 1,8 litra (1829 cm³, 6A11, 133 KM), 2,0 litra (1998 cm³, 6A12, 148 KM), 2,5 litra (2497 cm³, 6G73, 167 KM) i turbodoładowany 2,0 litr (1998 cm³, 6A12TT, podwójna turbosprężarka, 237 KM). Był jeden silnik wysokoprężny o pojemności 2,0 litra (1998 cm³, 4D68, I4, 90 KM). Skrzynia biegów była pięciobiegową manualną lub czterobiegową automatyczną.

Oceny bezpieczeństwa amerykańskiej agencji National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA) przeprowadzone w latach 1997 i 1998 przedstawiały się następująco:

• Uderzenie czołowe (kierowca) – 4 z 5 gwiazdek
• Uderzenie czołowe (pasażer) – 4 z 5 gwiazdek
• Uderzenie boczne (kierowca) – 3 z 5 gwiazdek
• Uderzenie boczne (pasażer z tyłu) - 3 z 5 gwiazdek

Ósma generacja (1996-2006)

Ósma generacja pojawiła się w sierpniu 1996 roku, a jej konstrukcja zachowała główne cechy siódmej generacji. Na innych rynkach Galant był również nazywany "Legnum", "Aspire", "MX / MF", "VRG" i "VRM". Nadwoziem był czterodrzwiowy sedan, a liftback został zastąpiony pięciodrzwiowym kombi. Długość samochodu wynosiła 4660 mm, szerokość 1740 mm, wysokość 1410-1420 mm, a masa własna 1336 kg. Jak widać z tych liczb, rozmiar i masa samochodu wzrosły w porównaniu do poprzedniej generacji. W przednim zawieszeniu wielowahaczowym zastosowano kolumnę MacPhersona. W 1996 roku samochód po raz drugi otrzymał w Japonii nagrodę Samochodu Roku. Oprócz Japonii Galant był produkowany w Wenezueli, w jedynej fabryce Mitsubishi w Ameryce Łacińskiej.

Dostępne były cztery czterocylindrowe silniki benzynowe: 1,8 litra (1834 cm³, 4G93 GDI, 121 KM), 2,0 litra (1997 cm³, 4G63, 136 KM), 2,0 litra (1999 cm³, 4G94, 143 KM) i 2,4 litra (2351 KM). cm³, 4G64, 150 KM). Były też cztery modele sześciocylindrowych silników w kształcie litery V - 2,0 litra (1998 cm³, 6A12, 143 KM), 2,5 litra (2498 cm³, 6A13, 163 KM), 3,0 litra (2972 cm³, 6G72, 195 KM), a także wysoka wydajność z podwójnym turbodoładowany 2,5 litra (2498 cm³, 6A13TT, twin turbo, 276 KM). Zainstalowano także jeden 2,0-litrowy turbodoładowany silnik wysokoprężny (1998 cm³, 4D68, 90 KM). Skrzynia biegów to pięciobiegowa manualna, czterobiegowa automatyczna i pięciobiegowa półautomatyczna "INVECS-II".

Ocena samochodu z 2001 roku w testach zderzeniowych amerykańskiej agencji National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA) wygląda następująco:

• Uderzenie czołowe (kierowca) – 4 z 5 gwiazdek
• Uderzenie czołowe (pasażer) – 4 z 5 gwiazdek
• Uderzenie boczne (kierowca) – 3 z 5 gwiazdek
• Uderzenie boczne (pasażer z tyłu) – 4 z 5 gwiazdek

Przeprowadzono również test z bocznymi poduszkami powietrznymi - wszystkie oceny były takie same, z wyjątkiem uderzenia bocznego (kierowca), tutaj ocena wzrosła do 5 z 5 gwiazdek.

Dziewiąta generacja (2004-2012)

Dziewiąta generacja została pokazana w kwietniu 2003 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Nowym Jorku. W październiku tego samego roku rozpoczęła się oficjalna sprzedaż w Stanach Zjednoczonych. Nadwoziem był jedynie czterodrzwiowy sedan z napędem na przednie koła. Długość samochodu wynosiła 4840-4850 mm, szerokość 1840 mm, wysokość 1470-1480 mm i masa własna 1540 kg. Zwiększenie rozmiaru spowodowało nieco większą przestrzeń wewnętrzną.

Silnikiem była czterocylindrowa benzyna o pojemności 2,4 litra (2378 cm³, 4G69, 160 KM), a także sześciocylindrowy silnik typu V o pojemności 3,8 litra (3828 cm³, 6G75, 235 KM). Od 2007 roku produkowana była także wyczynowa modyfikacja "Ralliart" z 3,8-litrowym silnikiem o mocy 258 KM. Skrzynia biegów jest czterobiegowa automatyczna lub cztero- i pięciobiegowa manualna.

W 2006 roku przeprowadzono kosmetyczne aktualizacje nadwozia i wnętrza. W latach 2007 i 2009 wprowadzono także drobne aktualizacje. W sierpniu 2012 roku produkcja Galanta została wstrzymana i skupiła się na produkcji popularnej "Lancer" и "Outlander".

Galant 9, widok z tyłu, 2006 rok

Galant 9, zmiana stylizacji, 2009 rok

Galant 9, wnętrze, 2009 rok