Typowa konstrukcja hamulca bębnowego
1 - Sprężyna mocująca but do dźwigni regulatora; 2 - Górna sprężyna sprzęgająca; 3 - Montaż regulatora; 4 - Cylinderek koła; 5 - Dźwignia regulatora; 6 - Sprężyny prowadzące; 7 - Palce kotwiące sprężyn prowadzących; 8 - Dolna sprężyna sprzęgająca; 9 - Szczęki hamulcowe; 10 - Dźwignia wykonawcza napędu hamulca postojowego
Typowa konstrukcja hamulca bębnowego jest pokazana na ilustracji.
Dwie szczęki wyposażone w okładziny cierne zamocowane są na stałej tarczy hamulcowej. Klocki są zamknięte w bębnie, który obraca się wraz z zespołem koła. Ślizgacze mocowane są w swoich gniazdach za pomocą sprężyn, co zapewnia im pewien zakres ruchu z możliwością dociskania do powierzchni roboczej bębna. Szczęki są dociskane do bębna dzięki sile wytwarzanej przez tłoki cylindra koła, gdy kierowca naciska pedał hamulca. Dociskając powierzchnię okładzin ciernych do ścianek bębna, ślizgi uniemożliwiają jego obracanie się, w wyniku czego następuje proces hamowania pojazdu. Gdy ciśnienie w ścieżce hydraulicznej zostanie zwolnione, szczęki pod wpływem siły wytwarzanej przez sprężyny sprzęgające powracają do pierwotnego położenia, wciskając tłoki i zwalniając bęben.
Nowoczesne mechanizmy hamulców bębnowych wyposażone są w samonastawniki, które kompensują zużycie okładzin ciernych. Regulatory działają automatycznie przy hamowaniu samochodu jadącego tyłem.
Notatka. W niektórych modelach samoregulatory są uruchamiane za każdym razem, gdy pojazd jest hamowany.